ekran платформа за слободоумни
Инфекцијата COVID-19 се шири ширум светот. Стотици илјади заразени, илјадници мртви… на првата линија на одбраната на сите нас Тие и Тие, здравствените работници, вистински суперхерои и суперхероини во бело и сино. Помогнете им да останат дома. Ако сметате дека тоа не е потребно, прочитајте ја емотивната порака од медицинска сестра од САД:
„Вечерва е последен пат кога ќе ги гушнам своите деца пред спиење и ќе го бакнам сопругот до кој знае кога пак. Во моето подрачје е потврдено локалното пренесување, и бидејќи јас сум медицинска сестра во Брза помош, шансите да се заразам сега се 100. проценти. Гарантирано. Затоа сакам да се обратам на сите вас кои сега се дома, со своето семејство, здодевно ви е и би сакале да излезете. Малку поинаква перспектива е понекогаш сè што ви треба за да бидете благодарни за сè што вие имате, а другите не.
Кога ќе заминам утре на смена и кога ќе се вратам дома, ќе влезам низ вратата од гаражата. Во просторијата за перење, јас ќе ја симнам облеката, вклучително и чевлите, и ќе фрлам сè во машината за перење. Ќе користам марамчиња засновани на хлор за да избришам сè што допрев патем. Потоа ќе го земам пешкирот што ќе ми го остави сопругот и ќе врела вода. Потоа повторно ќе дезинфицирам сè што допрев, потоа ќе ги дезинфицирам рацете, за да се облечам.
Кога ќе го завршам тоа, ќе седнам на едно место на две метри подалеку од сите што ги сакам. Јас нема да допрам никого, затоа што знам дека ќе се разболам,кога – тогаш. Јас користам една маска низ целата смена и можете да бидете сигурни дека влагата од мојот здив ќе ја направи неефикасна. Затоа, морам да живеам како да сум веќе заразена. Ќе разговарам со сопругот и децата, но нема да ги допрам. Не сум некоја гушкачка, но знам дека во наредните денови, заради мојата работа, ќе ми треба прегратка. Јас нема да можам да добијам ништо. Тоа е единствениот начин да ги заштитам.
Ако сум гладна, моите ќе ми донесат да јадам на хартиена чинија со пластичен прибор. Веројатно ќе го прескокнам истото, ќе зграпчам чаша вино и ќе одговорам на прашањата на моите деца. Сопругот нема да смеам да го погледнам. Веројатно ќе морам на моето најмалечко по сто пати да му кажам дека мама ќе биде добро. Тогаш ќе им испратам бакнеж и ќе им посакам добра ноќ. Кога ќе одат на спиење, ќе го погледнам сопругот и ќе му ја кажам вистината – добро, веројатно ќе излажам малку. Тогаш ќе одам да спијам. Сама. Во просторија во која другите не влегуваат.
Тоа ќе биде мојот живот. Секој ден. Дури и кога сум слободна, затоа што можам да бидам заразена пред симптомите. Значи, сè додека не запре ова, мојата реалност ќе биде поинаква. Ќе ги гушкам моите колеги и колешки затоа што тие се исто валкани како што сум јас, но во најтешките денови нема да го почувствувам допирот на љубовта од луѓето што ги сакам. И така, со недели, месеци – кој знае до сега, сè зависи од вас Американците.во вашиот скут, ги гушкате и гледате филм – ве молам помогнете ми да го завршам ова што е можно поскоро, не излегувајте освен ако не сте итен случај. Моите раце ќе бидат празни секој ден, за да не мора да бидат вашите. Ќе одам во кревет сама се додека има локални преноси на вируси. Останете дома. Прегрнете ги своите деца, спијте со партнерите, јадете на порцелански чинии, пијте вино од најубавите чаши, ценете сè што многумина од нас не можат.
Јас ќе ја одработам својата улога. Ве молам, вие одработете ја вашата“.
