ekran платформа за слободоумни
Поминаа 46. години од трагедијата што ја шокираше југословенската јавност, доведе до демонстрации, бидејќи отвори многу прашања и дилеми во врска со менталитетот и положбата на жените „тишина и страдање“…
Милица Костиќ (18), ученичка во средното медицинско училиште во Крушевац, се убила на 2. септември 1974. година, бегајќи од силувачот. Таа скокнала од 11-от кат од кулата „Рубин“ во Крушевац и покрај тешките повреди, живеела два дена, успеала на истражителите да им открие што и се случило и починала на денешен ден, 4. септември, во болницата во Крушевац.
Во тоа време, во Крушевац биле организирани протести против насилниците, кои подоцна биле осудени на неколку години затвор, но не е познато колку долго некој лежел. Младите момци кои се обиделе да ја силуваат биле Мирослав Маџарац, Томислав. Николиќ, Звонко Ивановиќ, Славоjуб Трифуновиќ и во тоа време малолетник С.В., во чиј стан се одвивало сè. Телеграф.рс претходно се обиде да открие колку затвор служеле силувачите, но единствената информација објавена во медиумите е дека Томислав Николиќ бил осуден на 13. години затвор, а минал девет и пол во затвор. Од Основниот суд во Крушевац исто така рекле дека сите обинети добиле иста затворска казна. Во некои од коментарите на читателите на порталот Телеграф.рс се наведува дека еден од нив редовно излегувал во град и се оженил, но дека подоцна бил убиен.
Кобниот ден момците ја намамиле Милица во станот. Еден од нив ја замолил да оди со него, за наводно да и се јави на неговата девојка чии родители биле многу строги.Тој млад човек бил еден од петте насилници кои сакале да извршат групно силување.
Наивната Милица се согласила и сфатила дека ја измамиле кога се затворила вратата од станот каде што ќе се случи пеколот. Еден од младите ја заклучил девојката во спалната соба а потоа ја убедувал да се соблече и да не пружа никаков отпор. Милица се спротивставила, плачела и ги убедувала момчињата да ја пуштат, велејќи им дека е „сиромашна“, „невина“ и „девојка од село“. Во еден момент, поради нејзината упорност, првиот натрапник малку се двоумел и, излегувајќи некое време од ходникот во ходникот, им зборувал на другите дека треба да ја пуштат.
„Таа е невина, нема да ја допрам“, рекол тој.
Бидејќи достоинството на девојката и било најважно, таа го искористила моментот кога момчињата не беа во собата и скокнала низ прозорецот.
Податоците за настанот во станот истражните органи ги собрале од сослушувањето и сведочењето дадени од осум лица. Осум затоа што, покрај седум изјави на сведоци, било дадено и друго – Милица зборувала во болницата.
На прашањето на инспекторот Добривоје Стефановиќ во болницата дали скокнала сама или некој ја турнал, таа успеала да каже дека сама скокнала од прозорецот. Додека ја изгубила свеста, успеала да ги раскаже деталите.
„Не можев повеќе да издржам … Само така можев да ја спасам својата чест“, рекла таа, а потоа паднала во длабока кома.
Пред болницата имало гужва. Семејство, соученици, вработени, сограѓани – сите чекале да видат дали храбрата девојка ќе се разбуди од кома. За жал, се случило најлошото.
Во четвртокот, на 4. септември, напладне,младата Милица починала.
После тоа, според жителите на Крушевац, секоја година во моментот на смртта на Милица, стадо бели гулаби летале околу зградата во областа на 11-ти кат.
