Тома Прошев бил роден во Скопје на 10 ноември 1931 година. Тој е македонски композитор, еден од најплодните музички творци во земјата. Се категоризира во третата генерација македонски повоени композитори.
Музика студирал во Загреб и Љубљана во класата на Проф. Луцијан Марија Шкерјанц[1], каде што ги завршил и постдипломските студии по композиција. Работел како професор во Загреб (1959-1967), а потоа предава на Факултетот за музичка уметност во Скопје (1967-1991).
Во 1968 г. го формирал ансамблот за современа музика “Света Софија“ со кој доживува големи успеси во земјата и во странство, изведувајќи современи дела од композитори од поранешна Југославија.
Во неговиот опус се издвојуваат три творечки фази. Во првата фаза покажува афинитет кон актуелностите на времето, внесувајќи извесна доза на романтичарски сензибилитет, што ќе го задржи и подоцна. Во втората фаза, од почетокот на шеесеттите години на XX в., тој тргнува во авантура кон неистражените простори на звукот, искористувајќи повеќе композиционо-технички и стилски насоки на современата музика на времето. Третата творечка фаза се одвива од почетокот на седумдесеттите години до крајот на неговиот живот и творештво.
Во своите најзрели остварувања Тома Прошев користи прочистена и ненаметлива техника, стремејќи се кон што поедноставен и смирен музички говор, како резултат на дефинитивното оформување на сопствената уметничка физиономија.
Македонската музика ја збогатил со бројни дела од камерниот, симфонискиот и концертниот, а посебно ораториумскиот и музичко-сценскиот жанр. Познати се неговите опери „Пајажина“, „Малиот принц“ и „Аретеј“.
Добитник е на многу награди и признанија, меѓу кои: наградата „4 јули“, наградата „11 Октомври“, наградата „13 Ноември“, наградата „Панче Пешев“ и други.
Починал во Загреб на 12 септември 1996 година.