ekran платформа за слободоумни
Сакал да оствари до тогаш невиден потфат, но практично исчезнал пред самата цел. Бескрајните бранови се протегале долж хоризонтот. Во целиот тој бес на природата само една точка се движела и покрај струјата. Ендрју МекКоли водел битка со океанот, но и со самиот себе. Се борел да остане смирен. Една ноќ, пред крај на јануари 2007. година, откако минал две третини од патувањето долго 1.600 километри помеѓу источниот брег на Тасманија и Нов Зеланд, МекКоли минал 30.часа затворен во својот кајак додека олујата немилосрдно го фрлала. Подоцна, кога олујата ја оставил далеку зад себе, додека морето било релативно мирно, додека веќе ги гледал највисоките новозеландски планини, МекКоли исчезнал. Семејството и пријателите останале шокирани. Како еден искусен веслач, толку блиску до крајот на неописливо тешкото патување останал затекнат со елементите?
Што му се случило?
Како што пишува Paddling Mag, МекКоли не бил премногу измамен со причините за неговиот потфат. Тоа било авантура поради авантура заради тоа и тој зборувал отворено за тоа. Во интервју за австралиските медиуми, тој рекол: „Јас сум привлечен од ова патување, тоа е вистински личен предизвик за мене. Задоволство ми е да се осмисли авантура како оваа, што е тешко да се оствари“. Поминал скоро десет години подготвувајќи се за патувањето. Тој патувал три пати помеѓу Австралија и Тасманија, патувајќи го заливот Карпентарија за седум дена, заработувајќи мси ја титулата австралиски авантурист на годината. Додека многумина ги сметале неговите подготовки како гарант за успех, полицијата и администрацијата за спасување жестоко се спротивставиле. Тие рекле дека патувањето е опасно само по себе, иако кајакот е подготвен за патувањето. И тоа бил многу модифициран стандарден кајак. Тој носел посебна заштита на строгиот за да може да го покрие влезот во кајакот, да го спушти и да спие. Сепак, таа заштита подоцна ќе го чини неговиот живот. Иако бил спасен од бранови високи девет метри и налетал на ветар од четириесет јазли, тоа имало една опасна маана. Додека МекКоли веслал капакот можел да се наполни со вода и да го преврти кајакот. Тогаш Ендру требало да излезе од безбедноста на својот брод, и да скокне во ладното море, да ја испразни водата и да го исправи кајакот. Само тогаш можел да се врати за да весла и да го продолжи своето патување. Така, тој успеал да преживее една од најтешките бури во деценијата.
Беше четврток, 8 февруари, тој требало да помине само уште 120. километри до целта кога и испрати славеничка порака на својата сопруга. Временската прогноза ветувала и сè било подготвено за негово добредојде. Следното попладне, крајбрежната стража на Нов Зеланд доби неразбирлива порака. Сите верувале дека Ендру известува дека сè е во ред, но дека неговите батерии се скоро празни, така што тој не може да одговара нормално. Саботата наутро донело и дешифрирање на пораката. Во неа биле зборовите „Помош“ и „Тонам“. Веднаш бил извршен детален претрес, авионите пребаруваа 25.000 квадратни милји океан, но од него немало никаков трга. Тие пронашле само превртен кајак во речиси беспрекорна состојба. Бил педесет милји оддалечен од брегот и безбедноста. Тие откриле и снимки од последните денови од неговото патување. „Можеби загризав премногу голем залак. Можев навистина да умрам“, вели тој во една од пораките. Фотографии од неговото патување се пронајдени на едно од УСБ-ата. Тоа навистина покажува колку бил исцрпен тој по долго и напорно веслање.
Од снимените снимки, се појави документарен филм за неговиот невиден потфат.
Екран.мк/express.hr
