ekran платформа за слободоумни
Селес било мало село во долината Салагу во јужна Франција во 50-тите години на 20 век, познато по својата темно црвена почва и сувата клима. Меѓу 63-те жители, повеќето од нив се занимавале со земјоделство и лозарство. Живееле мирно се додека властите не одлучиле да ги иселат за да можат да ја потопат целата област.
Причината била пазарната криза; пазарот на вино бил заситен и немало земјоделска разновидност. Французите се надевале дека акумулациското езеро ќе им овозможи на земјоделците да се префрлат од винова лоза во други култури. Помеѓу 1959. и 1968. година, жителите на Селес морале да ги продаваат своите куќи за да му дадат простор на новото езеро.
Водата полека го покривала пределот, но не го потопувала селото. Французите пресметале дека водата ќе се искачи на висина од 150. метри, но застанала на 139. метри, 4. метри под селото.
Селаните се иселиле непотребно и 50 години подоцна се појавиле семејства кои сакале да го вратат стариот сјај во селото. Денес таму живеат 35. луѓе, а местото станува сè попопуларно меѓу туристите кои доаѓаат на велосипедизам, шетаат по црвениот терен што им останува на табаните и уживаат во природата. Сепак, новите жители не сакаат место што ќе привлекува посетители шест месеци годишно, туку заедница каде што луѓето работат и живеат.
Семејствата на поранешните жители имаат поделени мислења за враќањето. Некои сè уште се бесни поради присилното преместување, други може и да се вратат – но не во куќите што ги оставија на милост и немилост на времето. Иднината на Селес ќе зависи од вредните луѓе кои можат да ги остават настрана гневот и незадоволството.
