ekran платформа за слободоумни
Во време кога сè е краткотрајно, долготрајните и среќни бракови се вистинска реткост. Сепак, Загорка и Ѓорѓе Лечиќ од Ариље се луѓе на „стариот фков“, така што за нив заедницата формирана пред Бога и законот сè уште вреди понатаму е злато вредна.
Тие се запознале во 1965 година во Банатска Дубица и од тогаш магијата не престанала, а партнерите сè уште се сеќаваат на нивната прва средба.
„Работев како учителка, а еден млад инженер по агрономија дојде во нашето место. Сите девојки сакаа да го запознаат, тој дури имаше и некоја друга во план, а потоа се запознавме. Тоа беше таа судбоносна средба кога веќе бевме „на прв поглед“, знаете дека сте сретнале некој специјален. Колена ми се затресоа во моментот кога ми ја подаде раката“, се сеќава Загорка.
Поминале 55. години од моментот кога и на двајцата им се стресле колената. За сето тоа време, тие заедно изеле вреќа шеќер и вреќа сол, и заедно ги надминале сите пречки. Имале две ќерки и ги едуцирале.
“Љубовта и издржливоста е основа на било која врска. Но, сепак е важно да имате многу повеќе љубов и помалку трпеливост. Отсекогаш сум бил страствен ловец и рибар, а во недела кога се враќам дома од шумата или реката, не ме поздравуваше со викање, туку широката насмевка на мојата сакана сопруга и топла супа“, вели Ѓорџе.
Сепак, тој знаеше да и се одолжи ба жената од својот живот со несебична љубов, голема поддршка, но и со давање на сите права кога станува збор за искористување на буџетот за домаќинството.
“Мене дома ме викаат Јоргованка, затоа што јас сум таа кај која се парите. Инвестирав, градевме куќа. Тој навреме сфати дека ќе ги заштедам тие пари и ќе ги искористам правилно. Имаше убави и помалку убави моменти во нашиот брак, но сето тоа го надминавме со мудрост и упорност. Не ги баравме недостатоците еден на друг, туку ги сакаме доблестите“, вели Загорка.
Тие немаат рецепт за успешен брак, но живеат со чувство дека не можат без другата половина,а можеби тоа е всушност клучот за нивниот заеднички опстанок повеќе од половина век.
