ekran платформа за слободоумни
Оваа сабота, 22 февруари, православните верници ја одбележуваат Задушница (зимска), ден кога преку молитва и сеќавање се сеќаваме на нашите починати роднини и предци.
Ова е еден од четирите најважни денови во годината посветени на покојникот, а традицијата налага посебни обичаи кои треба да се почитуваат.
ШТО СЕ БАРА ДА СЕ ПРАВИ ВО ДЕНОВИТЕ НА СПОМЕН?
На овој ден верниците одат на гробиштата, ги чистат гробовите на своите најблиски и палат свеќи за покој на нивните души. Свештениците во храмовите одржуваат комеморации, а на гробовите се читаат молитви. Незаменлив дел од обичајот е приготвувањето на жито, кое го симболизира воскресението и вечниот живот. Заедно со житото, на гробиштата се носи и вино за да се прелее над крстот, како и леб, свеќи и темјан. Покрај ова, се подготвува и мала обредна трпеза – посна трпеза што се дели со сиромашните или соседите во спомен на покојникот.
НИКОГАШ НЕ ТРЕБА ДА ГО ЗАБОРАВАТЕ ОВОЈ ОБИЧАЈ!
Еден од најважните обичаи на Задушница е да не се заборават оние што починале без никого и да им се запали свеќа.
Старите велеле дека на овој ден е важно да се прават добри дела, да се помогне на некој што има потреба и да се биде милостив. Се верува дека душите на покојниците ги чекаат нашите молитви и сеќавање и дека свеќата што ја палиме ја претставува светлината што ги води во вечноста.
ШТО НЕ Е СООДВЕТНО ДА СЕ ПРАВИ?
На денот на сите души не е добро да се слави, да се прави врева, да се радувате или да се занимавате со големи домашни работи. Исто така, се избегнуваат какви било пцовки или расправии – бидејќи се верува дека ги вознемируваат душите на покојникот. Овој ден е можност да се потсетиме на нашите најблиски кои повеќе не се меѓу нас, да се молиме за нив и да покажеме дека не се заборавени.
Сè што правиме во нивна чест на Задушница ни се враќа во благослови и мир.
Фото: Архива
