ekran платформа за слободоумни
Смеењето е едно од искуствата што луѓето ги споделуваат без оглед на културните граници, возраста или јазикот.
Но, зошто кога ќе чуеме некого да се смее, имаме тенденција да го правиме истото? Дали е тоа само социјално однесување или постои некоја подлабока или дури и невролошка основа зошто смеењето се шири?
Кога се смееме, нашиот мозок ослободува коктел од хемикалии што предизвикуваат добро расположение, кои имаат и краткорочни и долгорочни придобивки за нашето физичко и ментално здравје.
Примарниот невротрансмитер вклучен во искуството со смеење е допаминот. Други мозочни хемикалии што се ослободуваат за време на смеењето вклучуваат ендорфини (кои ја ублажуваат болката), серотонин (кој го подобрува расположението) и окситоцин (кој го промовира поврзувањето и приврзаноста). Научните истражувања покажуваат дека кога ќе чуеме некого да се смее, одредени делови од нашиот мозок, вклучително и оние поврзани со движењата на мускулите на лицето, реагираат речиси автоматски. Ова значи дека нашиот мозок често нè поттикнува да почнеме да се смееме, дури и без да бидеме свесни за тоа. Овој феномен се објаснува со „огледални неврони“, кои нè охрабруваат несвесно да ги имитираме емоциите на другите луѓе.
Интересно е и тоа што смеата е заразна преку звук – дури и ако не го разбираме јазикот или контекстот, самиот звук на смеата може да нè насмее. Значи, следниот пат кога ќе чуете нечиј срдечен смеа, има голема веројатност и самите да се смеете!
Фото: Pixabay
