СИГМУНД Фројд имал свој став за тоа зошто мажите ги напуштаат своите жени и деца. Но, дали е така како што тврдел?
Еден професор му вели на друг:
„Колега, можеш ли да го замислиш фројдовскиот лапсус што ми се случи утрово на појадок? Сакав да и речам на жена ми: ‘Мила, дај ми го путерот, те молам’, а наместо тоа реков: ‘Како, по ѓаволите, ми го уништи цел живот…’“
На анонимните форуми мажите признаваат: да имаа доволно пари и некој дополнителен недвижен имот, одамна ќе ги напуштеле своите „подобри половини“. Но, тоа никогаш нема да и го каже гласно на сопругата.
Така, познаник на авторката на порталот „Џен“ потпишана со Простушка, чиј текст ви го пренесуваме, поминала десет години во брак со еден маж.
„Една сабота навечер рече дека оди по леб. Подоцна повторно се јави и рече дека сретнал пријател и спонтано решиле да одат во кафуле. ‘Чекај ме вечер“ и рекол. Подоцна повторно се јави и рече дека спонтано одлучиле да одат во викендица кај друг пријател. По три дена се јави и рече: ‘Ова е одлично друштво, ќе останам уште една недела. Можеби две’. Половина година не се врати дома.
Цело ова време живееше со друга жена, но сепак приредуваше шоу. Зошто? Сакаше да си замине тивко, без врева, без расправии, без скршени чинии. Се надеваше дека жената ќе се навикне да живее самостојно и ќе си рече: ‘Всушност, подобро ми е вака’. Така би можеле да останат пријатели“, ја заклучува оваа приказна авторката.
На почетокот, жената била среќна што имала можност да се одмори малку сама. Потоа почнала да се чувствува непријатно, исплашено, немирно. Конечно сфатила што се случува и наместо лутина, почувствувала благодарност – нејзиниот сопруг планирал сè за да избегне стрес. Тие поминаа дванаесет години заедно, а тој се уште се „грижи“ за неа…
Според авторот, тоа повеќе личело на кукавичлук и затајување на одговорноста.
Психијатарот одговорил:
„Кога ќе се венчаат, луѓето, во повеќето случаи, престануваат да живеат еден за друг, како што правеа порано. Наместо тоа, почнуваат да живеат рамо до рамо, но за трето лице. А сопругот наскоро има опасни ривали: домашна работа и деца”.
Но, како што тврди авторот, не се работи за семејно ривалство, туку за нешто друго,
„Премногу внимание може да биде заморно. На мажот му здосадува монотонијата, рутината. Помислата дека неговиот живот ќе изгледа вака засекогаш, а никогаш поинаку. Го тера да се запраша: дали е можно да се живее поинаку?. „Во 80 отсто од случаите, мажот не оди кај друга жена. Тој заминува за да си го промени животот“, заклучува авторот.
Фото: Архива