ekran платформа за слободоумни
Се сеќаваме на секој детаљ по многу децении…
Првиот бакнеж разменет меѓу двајца луѓе го означува почетокот на секоја нова љубовна приказна и остава неизбришлив белег во меморијата. Американскиот психолог Џон Нил Боханон III од Универзитетот Батлер во Индијанаполис, експерт за меморија и фотографски сеќавања кои се фиксираат во меморијата за време на настани од епохално значење, интервјуирал околу стотина мажи и жени, барајќи од нив да направат еден вид класификација на разни сеќавања од нивните животи.
Резултатите покажале дека првиот бакнеж е настанот што е најдлабоко врежан во меморијата, дури и до степен до кој испитаниците биле во можност да се сетат до 90 проценти од деталите, дури и ако поминале неколку децении од тогаш. И тоа е многу повеќе отколку што се сеќавале на првата сексуална врска.
Избираме партнер со бакнеж
Според истражувањето на германскиот антрополог Ингелор Еберфелд, две третини од жените се убедени дека мажот што добро се бакнува е и добар љубовник. Всушност, дури и од тој прв излив на чувства со бакнеж, можете да научите многу за вашиот партнер: можете да почувствувате дали е нежен, романтичен, страствен, импулсивен, дали размислува за давање задоволство или само за примање…
Истражувањето на научниците од Универзитетот во Оксфорд дошло до истиот заклучок. Британските научници се обиделе да разберат зошто луѓето се бакнуваат уште од праисторијата и да тестираат која од трите главни теории за функцијата на бакнежот на усните е најточна денес: Дали бакнежот првенствено се користи за зголемување на возбудата пред сексуалниот однос? Или е инструмент за проценка на генетскиот квалитет на потенцијалните партнери? Дали служи за одржување на парот во врска?
Одговорите на повеќе од 300 мажи и 594 жени на возраст меѓу 16 и 63 години на прашања од онлајн прашалник водат до заклучок дека бакнежот на прво место помага да се најде соодветен партнер. Со други зборови, прво ќе те бакнам, потоа ќе те изберам.
Влијание врз здравјето
Сепак, другите две теории се уште се валидни. Во повторениот меѓусебен контакт на усните и јазиците на двајца вљубени, ненамерно се разменуваат важни информации за продолжување на врската, и сексуална и афективна. И не само тоа. Според американската антропологка Хелен Фишер, постојат докази дека плунката содржи тестостерон, хормон што ја зголемува желбата. Значи, со бакнежи, мажите можеле да се обидат да пренесат тестостерон на жената за да ја стимулираат нејзината сексуална желба.
Дополнително, ендорфините се разменуваат со плунка, кои се лачат во посебни ситуации, како што се изливи на страст и љубов: тоа се хормони кои создаваат чувство на задоволство и во исто време смируваат. А одговорот на прашањето зошто чувството на смиреност е важно треба да се бара во праисторијата, кога мажите не можеле да си дозволат одвлекување на вниманието, бидејќи морале постојано да бидат во потрага по надворешни опасности што би можеле да го загрозат нивниот опстанок.
Од друга страна, жените отсекогаш се обидувале да најдат „татко“ за своето потомство, што значело храна и заштита. Затоа, ендорфините дејствуваат како анксиолитици, со функција да го смират мажјакот и да го спречат неговото заминување веднаш по „парењето“.
Улогата на допаминот
За време на бакнувањето се активира и допаминот, еден вид природна дрога што и нему и на неа му дава чувство на уживање и задоволство.
„Приливот на допамин за време на страсен бакнеж предизвикува чувство на возбуда и желба, но понекогаш и опсесивни мисли што многумина од нас ги имаат, речиси како зависност од дрога, секогаш кога започнува нова љубовна приказна“, вели биологот и научник Шерил Киршенбаум од Универзитетот во Тексас во својот есеј „Науката за бакнежот“.
„Тоа не е ништо необично, бидејќи тој невротрансмитер дејствува на истиот дел од мозокот што се стимулира при вдишување кокаин. Нè тера да сакаме повеќе и ни дава енергија. Постојат луѓе полни со допамин кои повеќе не чувствуваат глад или не откриваат дека можат без сон, односно имаат исти симптоми што обично ги опишуваме како се заљубуваме. За среќа, допаминот има многу други ефекти освен што нè тера да се однесуваме лудо: ни овозможува да препознаваме интересни ситуации, да се сеќаваме на пријатни искуства и да бараме нови“, објаснува Киршенбаум.
Четвртиот молекул чие лачење се стимулира со бакнеж е окситоцинот, таканаречениот хормон на приврзаност, кој ја промовира стабилноста на врските. И ова е исто така причината зошто се препорачува „дополнителна“ доза на бакнежи за да се зачува врската.
Затворени очи?
А што ако бакнежот е погрешен? Тогаш веројатно се лачат адреналин и кортизол, што е невроендокрина реакција на стрес, и сè оди во насока на прекин. Импулсот тогаш е да се избега што е можно подалеку.
Друго често прашање е зошто очите се затворени за време на страсни бакнежи. Па, можеби затоа што размената на течности и емоции, покрај зголемувањето на срцевиот ритам, предизвикува ширење на зениците. Токму затоа чувствуваме потреба да ги спуштиме капаците и да се препуштиме на романтичен сон.
Фото: Pixabay
