ekran платформа за слободоумни
Некогаш здравата и енергична мајка на три деца останала прикована за кревет поради симптоми на продолжен ковид.
Кирсти Хакстер, 46-годишна жена од Есекс, се заразила со коронавирусот во декември 2022 година. Таа примила три дози од вакцината месеци претходно, и како и милиони луѓе, имала многу благи симптоми, првенствено главоболка и замор. Немало индикации за пеколот што ќе ја чека 12 месеци подоцна во серија долги симптоми на Ковид.
„Речиси немаше никакви симптоми, само се тестирав затоа што мојот сопруг Дејвид имаше главоболка. Во спротивно, ќе помислив дека сум само малку уморна“, изјави таа за Daily Mail.
Четири дена откако била позитивна, таа се вратила на својата работа како менаџер на младинска добротворна организација бидејќи „се чувствувала добро“. Но, кога отишла на работа, почнала да останува без здив додека одела.
„И јас бев уморна до попладневните часови, па само се обидував да се одморам“, рекла таа.
Заморот само се влошувал
Иако многу луѓе забележуваат замор како несакан ефект на Ковид, Кристи почувствувала дека нешто не е во ред кога не се чувствувала подобро по неколку недели. Нејзиниот замор дури и се влошил.
„Почнав да нарачувам онлајн наместо да одам во супермаркет затоа што мислев дека не можам да шетам околу 45 минути, а работев од дома неколку дена во неделата. Во тој момент бев уморна, но инаку се чувствував добро“, се присетила таа.
Но, еден месец подоцна, во февруари 2023 година, таа почнала да се чувствува „навистина лошо“ и морала почесто да останува во кревет.
„Тоа беше мојот прв показател дека ова нема да исчезне“, рекла таа. „Продолжив неколку месеци, едвај излегував од дома, работев од дома, но сепак работев домаќински работи. Кога една вечер ги исфрлив кантите надвор, се чувствував целосно исцрпено – мускулите ми гореа“.
Екстремниот замор, отежнато дишење, палпитации, вртоглавица, мозочна магла, болки во зглобовите и болки во мускулите се сите знаци на состојбата позната како долг ковид.
Г-ѓа Хакстер се сеќава дека конечно се чувствувала добро пет месеци откако била позитивно тестирана, но една ноќ се вратиле исцрпувачките симптоми – и биле уште полоши.
„Се плашев дека ќе доживеам срцев удар“
„Не можев да стојам долго – се чувствував како да ме туркаат на земја“, се сеќава таа.
Минатиот јуни се разбудила во 4 часот сама дома, а срцето и чукало. Таа се јавила на 911 кога се „исплашила“ да се помрдне „во случај да добие срцев удар“. Но, таа била отпуштена од болница и ѝ кажале дека е „млада и здрава“.
Два месеци подоцна, во август 2023 година, таа била врзана за кревет и можела да издржи само да оди во тоалет.
„Ги јадев сите оброци во кревет. Мојот сон не беше освежувачки и честопати бев будна со часови во текот на ноќта“, рекла таа.
Таа признала дека дури и се борела да чита книги бидејќи „зборовите биле нејасни на страницата“ и дека можела да гледа само околу 30 минути телевизија бидејќи и тоа ја исцрпувало.
„Сигурно не беше лесно за моите деца да гледаат како нивната претходно целосно здрава мајка станува толку радикално различна“. Се потпирав на нив да ми помогнат во основните задачи, како што се носење храна и вода. Мојата улога како менаџер на младинска добротворна организација мораше да отпадне бидејќи не бев дорасната за тоа“.
Токму во овие „страшни и збунувачки“ времиња Кристи вели дека се нашла себеси како многу размислува за смртта.
Минатиот септември, таа повторно се борела да дише и се јавила на 911, по што била препратена во клиника за ковид, во NHS.
Се сеќава дека се чувствувала како да е „отруена“, а во тоа време дури и „купиле евтина инвалидска количка преку Интернет кога сфатила дека повеќе не може да оди никаде“.
По долга борба со различни симптоми, „очајна да проба било што“, таа почнала да користи невромодулатор, мал уред кој испраќа благи електрични сигнали кои го модулираат нервниот систем – слично на машината TENS. Иако тоа направила да се чувствува малку подобро, таа сепак се борела со постојаните симптоми.
„Никогаш не знаете кога симптомот ќе се влоши“
„Тие доаѓаат и си одат и понекогаш ќе се појават нови симптоми, но никогаш нема причина зошто некој симптом ќе се влоши или подобри“, рекла таа. „Тоа го отежнува движењето и следењето на било што. Поминав низ екстремен замор, лош сон, анксиозност, мозочна магла, пецкање, тресење, болки во мускулите, главоболки, гадење и проблеми со цревата. Некои дојдоа и си заминаа. Другите, како заморот, беа постојани“, додала таа.
Сега, две години откако започнала нејзината долга борба со Ковид, таа може да оди на прошетка, да се бања, да сервира храна, па дури и брзо да погледне во телефонот или компјутерот. Но, сè уште е во „свет“ далеку од нејзиниот „нормален живот“.
„Мојот ден се мери со енергија. Ако закажам на лекар, тоа ќе биде единственото нешто што можам да го направам тој ден, бидејќи ќе треба енергија да се облечам и да ја напуштам куќата“, рекла таа.
„Мојот сон да бидам писател не е само на мраз, туку и во замрзнувач. Не знам кој капацитет ќе го повратам, когнитивен или физички, така што воопшто не планирам“.
Извор и фото: nova.rs
